ΕΦΕΚ Ηνωμένου Βασιλείου

Μέσα στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης μας, οι εταιρείες E & F Logistics Solutions Ltd και Andrews Shipping & Forwarding Co, μέσω του συνεταιρισμού τους Shipping 4 All έγιναν για 3η συνεχή χρονιά επίσημοι χορηγοί της ΕΦΕΚ Ηνωμένου Βασιλείου υποστηρίζοντας έμπρακτα φοιτητές και γονείς σε ότι αφορά τις μεταφορές τους από και προς το Ηνωμένο Βασίλειο.

Σπουδαία μου μικρή Πριγκίπισσα..!! - My great little princess .. !!

Όταν ένα παιδί, κοριτσάκι 17 σχεδόν χρονών, γυμνάζετε ανελλιπώς στο γυμναστήριο δύο με τρεις φορές τη βδομάδα, κολυμπά άλλες τόσες μέχρι τις εννέα το βράδυ σε ψηλό επίπεδο ναυαγοσωστικής και εξασφαλίζει με επιτυχία όλα με τη σειρά τα διπλώματα, τρέχει καθημερινά σε άσφαλτο και βουνό και κερδίζει ηλικιακά αγώνες μέχρι και 10 χλμ, βρίσκει χρόνο και ανεβάζει συνεχώς φωτογραφίες στο instagram :) , τρέχει ξωπίσω τον Σάκη Ρουβά :), και εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι βρίσκει χρόνο (δεν έχω καταλάβει πώς!!) και διαβάζει δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έμαθε ή είναι σε καλό δρόμο να κάνει σωστή και πλήρη διαχείριση του χρόνου της..!! Με όχι τόσο μεγάλη έκπληξη (ήμουν σχεδόν σίγουρος) έλαβα σήμερα πρωί πρωί στο κινητό τα αποτελέσματα των IGCSE της..!! 5 'Α' εκ των οποίων το ένα με * αστεράκι..!! άλλα 4 'Β' εκ των οποίων τα 2 ακουμπούν οριακά το 'Α'. Τι να πω γι' αυτή τη μικρή μου πριγκίπισσα..!! Εύγε Χαρά μου. Είμαι πολύ περήφανος για σένα και είμαι σίγουρος πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αν συνεχίσεις με αυτή τη δυναμική και με τη σωστή διαχείριση του χρόνου σου θα πετύχεις πολλούς αν όχι όλους τους στόχους σου. Εγώ θέλω να σε ευχαριστήσω που με κάνεις να νιώθω ξανά περήφανος, να σε ευχαριστήσω για τα εκατοντάδες χιλιόμετρα που με συνόδευες όλη την προηγούμενη σεζόν, να σε ευχαριστήσω που με προσέχεις με τη μουρμούρα σου να μην παχύνω..!! Παράλληλα σου εύχομαι να έχεις την ίδια δύναμη και πείσμα να προχωρήσεις στο υπόλοιπο της σχολικής σου πορείας...!! Να μη ξεχνάς αυτό που λέμε συχνά στο αυτοκίνητο (πέραν της καθιερωμένης γκρίνιας) μετά από μια γεμάτη μέρα γυρίζοντας από το κολυμβητήριο. ''Όλα, τα πάντα είναι και λειτουργούν όπως το τρέξιμο''...!! Εύγε κορίτσι μου και καλή συνέχεια...!! Σ' αγαπώ..!!

When a child, a sweet almost 17 years old girl, working out regularly at the gym, two to three times a week, same swims until 9:00 p.m. lifeguard level and ensures successful all diplomas, runs daily road or mountain and winning races for her age category up to 10 km, he finds time and constantly upload photos to instagram :), running after Sakis Rouvas :), from the result seems to find time (I have not figured out how !!) and reads no doubt learned or she is on track to make correct and complete time management .. !! With not much surprise (I was almost sure..!!) I received early this morning on my mobile her IGCSE results.. !! 5 'A' of which one with asterisk..''A*'' STAR.! other 4 'B' of which two marginally touch the 'A'. What to say about my little princess .. !! Well done my Joy ;) I am very proud of you and I'm sure beyond doubt that if you continue with this momentum and with the proper management of your time, you will achieve many if not all of your goals. I want to thank you for make me feel proud again, thank you for the hundreds of kilometers you run with me this season and especially during my Marathon training, thank you for taking care of me and what I'm eating in order not to get fat again :) !! At the same time I wish you to have the same strength and tenacity to proceed to the rest of your progress at school ... !! Do not forget what we often say in the car (in addition to standard grumbling) after a full day back from the swimming pool. '' Everything, everything is running'' ... !! Well done my lovely princess... !! I Love you..!!

Νίκησε καρκίνο, αδικία και νόμο - Το κατόρθωμα μίας καρκινοπαθούς

διάβασα χτες ένα άρθρο ενός Ελλαδίτη φίλου, του μεγάλου αθλητή στίβου Περικλή Ιακοβάκη. Έλεγε το παιδί και προσπαθούσε να εξηγήσει ότι δεν είναι όλοι οι αθλητές ντοπαρισμένοι. Υπάρχει υποστήριζε και πρωταθλητισμός χωρίς ουσίες όπως επίσης και δεν είναι όλοι οι τραπεζικοί υπάλληλοι κλέφτες ή ότι δεν ανήκουν όλοι οι δικαστές σε παραδικαστικά κυκλώματα, ούτε όλοι οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι ούτε όλοι οι δημοσιογράφοι διεφθαρμένοι! Συμφωνώ απόλυτα. Είναι κάποιοι αθλητές που μας κάνουν περήφανους, όπως και κάποιοι πολιτικοί που παλεύουν για το δίκαιο της πατρίδας τους, κάποιοι δικαστές ατρόμητοι και ηθικοί και κάποιοι δημοσιογράφοι που γεννήθηκαν για να υπηρετούν τους συνανθρώπους τους, τους αναγνώστες τους, την κοινωνία. Εγώ λέω ότι ένας έξ αυτών είναι ο Γιώργος. Ο Γιώργος Καλλινίκου Giorgos Kallinikou ο δημοσιογράφος, που σήμερα με τα γραφόμενα του για ακόμα μια φορά επαναφόρτισε τις μπαταρίες μας για να πάμε παρακάτω, να τα φέρουμε βόλτα αρχικά με τη ζωή μας και έν συνεχεία να δουλέψουμε για το στόχο μας. Μπορεί η Μαρία μου την περασμένη χρονιά με την ασθένεια της να μας έριξε εμάς τους γύρω της στα πολύ βαθιά νερά αλλά ταυτόχρονα μας ανάγκασε να μάθουμε να κολυμπάμε και μαζί να περάσουμε ένα πανεπιστήμιο. Όταν "κοιμάσαι" όσο κοιμάσαι, και ξυπνάς με τον θάνατο και το τέρας να σε κοιτάει στα μάτια όλα στη ζωή σου, στη ψυχή σου αλλάζουν. Μαλακώνεις για κάποια πράγματα και σκληραίνεις ταυτόχρονα για κάποια άλλα. Προσπερνάς κάποια απ' αυτά αλλά δεν μπορείς να ανεχτείς κάποια άλλα. Εγώ προσωπικά σταμάτησα να ανέχομαι αυτά και αυτούς που σπαταλούν το χρόνο μου, χωρίς ουσία, χωρίς να μου προσφέρουν αγάπη, χωρίς να μου δίνουν χαρά, χωρίς να νιώθω ότι με αγαπούν, εμένα και την οικογένεια μου. Πραγματικά δεν έχω καθόλου χρόνο να σπαταλώ για να προσκυνώ κανέναν, ούτε ανέχομαι να ξοδεύω τον υπερπολύτιμο χρόνο μου με φλύαρα αδιάφορα ανθρωποειδή. Όταν παλέψεις όπως λέει πολύ σωστά ο συγγραφέας με το τέρας δεν θες αυτό να το κάνει και ο συνάνθρωπος σου. Θες να τον προστατέψεις με κάποιο τρόπο να μην πάθει τα ίδια ή αν τα έχει πάθει θες να τα προσπεράσει όσο πιο ανώδυνα. Αύτο θέλουμε κι εμείς κι' αυτό έχουμε ορκιστεί στους εαυτούς μας να κάνουμε. Πέραν της τιτάνιας υπερπροσπάθειας (είναι και πολύ μικρή η λέξη) που έκανε η Μαρία μου για να κρατηθεί στις θεραπείες και τις εγχειρήσεις, πέραν της οικογένειας και των φίλων μας που είχαμε γύρω μας δυνατούς να μας στηρίζουν, πέραν των γιατρών μας που ήταν άψογοι, είχαμε και τον παράγοντα τύχη μαζί μας και τέλος είχαμε και τη φωνή και τη δυναμική από ολόκληρη την Κύπρο.. Με το πέρας των θεραπειών είχαμε να αντιμετωπίσουμε την δειλία, την αναισθησία, την υπεροψία, την ζωώδη θα έλεγα συμπεριφορά των πρώην εργοδοτών της Μαρίας. Αυτοί οι αχαρακτήριστοι που όλοι πλέον ξέρετε ποίοι είναι μου έστειλαν τη Μαρία πολύ πίσω. Την έστειλαν στον πάτο για την ακρίβεια. Ευτυχώς όμως που η μπαρουτοκαπνισμένη Μαρία μου βρήκε το θάρρος και την τόλμη και σαν βέλος που το τραβάς πίσω για να φύγει δυνατά, εκτόξευσε όλες της τις δυνάμεις και από τον πάτο που την έριξαν σήκωσε το ανάστημα της και μαζί με τον υπέροχο κόσμο της Κύπρου έγιναν τα αδύνατα δυνατά. Έφεραν όλο το κόσμο ανάποδα, οι πολιτικοί συμφωνούσαν μεταξύ τους, ακόμα και οι οργανωμένοι σύνδεσμοι εργοδοτών με τα συνδικάτα. Το υπουργείο εργασίας και η ίδια η υπουργός. Όλοι απομόνωσαν αυτούς που απέλυσαν τη Μαρία και τους έστησαν στον τοίχο. Στον τοίχο που θα μείνουν καρφωμένοι και δεν θα ξεφύγουν ποτέ. Απλά γιατί οι ίδιοι βρόμισαν με την άθλια συμπεριφορά τους το όνομα τους, γιατί οι ίδιοι ενώ υπερκερδοφορούν από τα φάρμακα που εμπορεύονται για καρκινοπαθείς (ακόμα και με την κυβέρνηση) έπραξαν οτι έπραξαν με δειλία ενάντια σε έναν άνθρωπο που προσπαθούσε να ενώσει τα κομμάτια του. Σε αντίθεση με την Μαρία αυτοί ντρέπονται να κυκλοφορούν και να βγουν έξω στον ήλιο. Όλο και κάποιος θα τους φτύσει στα μούτρα. Τρέμουν! ! Ακόμα και ο δήθεν κύκλος τους, τους βλέπει με μισό μάτι και τους χλευάζει. Η απόλυτη ξεφτίλα. Παράλληλα έχουν αποκτήσει αιώνιους εχθρούς και σίγουρα δεν κοιμούνται καθόλου ήρεμοι, σε αντίθεση με μας που σιγά σιγά φτιάχνει και ο ύπνος μας!! Αυτά όμως είναι αποτελέσματα της δικής τους δειλίας, της αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς, της κακής γονικής ανατροφής και μηδενικής ανθρώπινης αξίας. Δεν ξέρω αν φαίνομαι εκδικητικός, δε νιώθω να είμαι. Εκρηκτικός ίσως. Η αλήθεια είναι ότι τώρα πια δεν είμαι ούτε καν πικραμένος. Τέτοιοι τύποι σαν αυτούς και τα τσιράκια τους, κάτι σαλιγκαράκια που έρπονται γύρω τους μου είμαι πλέον φοβερά παγερά αδιάφοροι με ολη τη σημασία της λέξης. Ο πρώτος στόχος μας έχει επιτευχθεί με την νομοθεσία που έχει ψηφιστεί και ο μεγάλος στόχος μας είναι στο τραπέζι και σιγά σιγά θα μπει σε τροχιά. Δεν θέλουμε κανένας άλλος ασθενής να τραβήξει όσα η Μαρία πέρασε με την απόλυση της. Θα είμαστε εκεί σε όλους τους αγώνες για να μην τολμήσει ποτέ ξανά κανείς να πειράξει συνάνθρωπο μας που παλεύει για τη ζωή του. Έχουμε μεγάλο χρέος προς την κοινωνία και πρέπει να δώσουμε όση αγάπη και ενέργεια εισπράξαμε πίσω στους συνανθρώπους μας αποτελεσματικά!! Σας ευχαριστούμε ξανά και ξανά για την στήριξη και την υποστήριξη ακόμα σε κάθε ανάρτηση μας. Το να διαβάζουν και να αναδημοσιεύουν όσο περισσότεροι συμπολίτες μας μεγαλώνει η δύναμή μας ενάντια στο τέρας και τα ανθρωποειδή τέρατα που μας περιβάλλουν.

"Η ευτυχία είναι πιο απλή και πιο συνηθισμένη απ' ότι θαρρούμε. Είναι τόσο απλή και τόσο φτωχοντυμένη κι αθόρυβη, που περνά από μπροστά μας και τη σκουντούμε και δεν την προσέχουμε. Μόνο σα μας φύγει και γενούμε δυστυχείς, τότε μόνο τη ενθυμούμαστε και την αποθυμούμε. Και γινόμαστε διπλά τότε δυστυχισμένοι: για την ευτυχία που χάσαμε και για τη δυστυχία που έχομε." Σπασμένες ψυχές (Νίκος Καζαντζάκης)

καλή ξεκούραση αγαπημένοι μου. Χρόνια Πολλά με Υγεία και Καλή Καρδιά ❤️❤️❤️

Γιώργο... Εύγε..!! Έχουμε πολύ δρόμο. ..!!

See more at: http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/326916/nikise-karkino-adikia-kai-nomo-to-katorthoma-mias-karkinopathous#sthash.QfOJNQ9a.oYILZyEA.dpuf

The North Face Zagori Marathon 2016 - Ο Τόπος Πίσω από το Βουνό

Μπήκα που λέτε ξανά σε άλλη διάσταση, μου φαίνεται είναι πολλές τελικά οι διαστάσεις. Εκεί που λες τα είδα όλα ξαφνικά διαπιστώνεις ότι δεν είδες τίποτα, ή ότι είδες λίγα ή αρκετά. Όλο αντιφάσεις και εκπλήξεις η ζωή μας..!! δε ξέρεις ποτέ τι κρύβει αυτή η δίκαιη ή άδικη ζωή που περνούμε. Έχω καταλήξει τώρα πια για τα καλά, ότι η ουσία είναι να ζεις την κάθε στιγμή, να συλλέγεις απλά εμπειρίες. Να είσαι χαρούμενος ή τουλάχιστον να μην είσαι μίζερος και γκρινιάρης. Πέρσι τέτοιες μέρες είχαμε άλλα, μην τα λέμε πάλι, πάνε αυτά, σκληρές εμπειρίες, δύσκολες στιγμές, χωρίς πάλι όμως να είμαστε γκρινιάρηδες ή μίζεροι. Πρέπει να είναι κάποιος σε μια συνεχή θετική στάση ζωής, μόνο έτσι κυλάει, όσο πιο ανώδυνα.
Ήτανε που λέτε δύο χρόνια πριν που βρεθήκαμε με τον φίλο μου τον Δημήτρη Δημήτρης Θεοδωρακάκος για καφέ εκεί στην αρχή της Μητροπόλεως. Να' σαι μ' αυτό το παιδί-δράκο είναι πανεπιστήμιο. Μου ρίχνει λοιπών μεταξύ άλλων.'' τι λες να σε προπονήσω για το Ζαγόρι The North Face Zagori Mountain Running? ''. Μου καρφώθηκε στο μυαλό..!! Έστω κι αν είχα μπροστά μου άλλους αγώνες δρόμου ξεκίνησα να προπονούμε στο βουνό, έψαχνα παντού χώμα και ανηφόρα, έψαχνα μονοπάτια και ήθελα να τ' ανέβω. Είναι μαγεία το βουνό, είναι οι μυρωδιές του πρωινού, είναι τα χρώματα της γης που σμίγουν με τον ουρανό, είναι η πέτρα, το χώμα, οι τζίτζικες το καλοκαίρι, τα πουλιά, είναι η ηρεμία, η ηρεμία που ίσως τη στιγμή της ιδέας και γενικότερα είχα ανάγκη.
Σαν ''σοβαρός δρομέας'' λοιπών το βάζω στο πρόγραμμα για το καλοκαίρι του 2015. Η ζωή όμως, η αδικό-δίκαιη ζωή μας είχε άλλα σχέδια για μένα, και μιας και αυτή πάντα αποφασίζει πριν από μάς για μας, το Ζαγόρι έμεινα να το βλέπω από φωτογραφίες και βιντεάκια. Πού και πού έπαιρνα και τα κορίτσια εκεί στο Fifth Element Fifth Element - adventure equipment store να πούμε καμιά κουβέντα, να παραγγείλω κανένα ρούχο ή παπούτσι, έτσι για να νιώθω πιο κοντά στον αγώνα. Με αγκάλιασε αυτός ο αγώνας, κι εγώ αυτόν, να μην ξεχνούμε ότι θέσεις για το Ζαγόρι είχαν δοθεί στον δικό μας αγώνα στην Ατόβρυση.. Μάρα, Βασίλη Mara Kalogirou Vasilis Tzoumakas σας ευχαριστώ ρε παιδιά..!!.

Nα' μαστε στο 2016 και βρίσκομαι να τρέξω στα φοβερά αυτά μονοπάτια της αγαπημένης Ηπείρου, να μάθω νέες λέξεις, να μπουν στη ζωή μου καινούργια ονόματα και να την σημαδέψουν. Τύμφη, Κήποι, Κόκορης, Μονοδένδρι, πηγές Βοϊδομάτη, Πάμπικο, ΑΣΤΡΑΚΑ (θα σας πω μετά γι αυτή την απεεεεεεραντη λατρεμένη ανηφόρα..!!), Λίμνη Ρομπόζι, Αυγερινός (που για κάποιο μυστικό λόγο μου έφερνε στο νού τον πατέρα μου Νίκανδρος Ηλιοφώτου..!!), Σκάλα Τσεπέλοβου (τί κατηφόρα κι' αυτή..!!), Τσεπέλοβο..!! Η εκκίνηση, οι σταθμοί, ο τερματισμός..!! Είναι κι' άλλα, πολλά, που χωρίς να το θέλω, σημάδεψαν με στιγμούλες και εικόνες μοναδικές τη ζωή μου. Μόνο γι' αυτές και κάτι άλλες στιγμούλες ζούμε, μόνο για μικρές στιγμές.
Επτά ώρες και τριάντα οκτώ λεπτά να τρέχω, να περπατάω ή πιο σωστά να περπατάω και να τρέχω, στην ζεστή πέτρα της χαράδρας του Βίκου, της Πίνδου, της Τύμφης, κάτω της Γκαμήλα για τους ντόπιους , μέχρι το ορειβατικό καταφύγιο της Τύμφης ή Αστράκας όπως το λένε. Ήτανε ίσως η πιο επίπονη προσπάθεια μου στη δρομική μου ως τώρα ζωή, και λέω δρομική γιατί με αυτό τον αγώνα ήθελα να μετρήσω κάτι, ήθελα να δοκιμάσω τί πονάει περισσότερο, θα πούμε μετά γι' αυτό...!
Το επιβλητικό Φαράγγι του Βίκου, λέει το Guinness, είναι το φαράγγι με το μικρότερο άνοιγμα, είναι και το βαθύτερο στο κόσμο με κάποια σημεία να φτάνει τα 1000 μέτρα..!! απίστευτο βάθος, φοβερή εικόνα να είσαι στη ρίζα του στο ποτάμι μέσα και να κοιτάς ψηλά τα άγρια βράχια της Γκαμήλας, ή ακόμα και το Μεγάλο Πάμπικο στο 22χλμ εκεί ψηλά, και να σκέφτεσαι πώς θα ανέβεις από τις πηγές του Βοϊδομάτη στο 17ο περίπου χλμ αν θυμάμαι καλά, και αυτό να σου φτιάχνει το κέφι, ν' ανεβαίνεις, ν' ανεβαίνεις, ν' ανεβαίνεις όλο ψηλότερα και για κάποιο περίεργο λόγο θέλεις όλο και περισσότερο ανήφορο, να θες να πιάσεις την κορυφή. Φτάνοντας στην Αστράκα στα 1950 μέτρα και μετά από 28-29 χλμ κοιτάς κάτω και να βλέπεις με δυσκολία το άλλοτε εκεί ψηλά Πάμπικο, και την άλλοτε τεράστια χαράδρα, και όλα αυτά πια είναι ένας μικρός βράχος από κάτω σου..! Νιώθεις ο Δίας εκεί ψηλά, Μαγικά συναισθήματα, παράξενα, όλα περνούσαν μπροστά μου, μόνο τη γέννηση μου δεν είδα γιατί δεν θυμάμαι καθόλου πως ήταν.!! Είδα μέχρι και τον κατεχόμενο Απόστολο Αντρέα στο Κατεχόμενο νησί μου, το 1972 εκείνη τη μέρα που έλειπε μόνο η γιαγιά μου. Ούτε ξέρω πώς μου ήρθε αυτό...
Πέρασαν όλες μου οι χαρές και όλες μου οι στεναχώριες, πως αλλιώς να περάσει η ώρα. Τραγουδούσα Ξυλούρη που και πού, ''τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα'', μου φέρνει γούρι για κάποιο λόγο αυτό το τραγούδι. Σας έχω ζαλίσει με τον μονόλογο μου και θα συντομεύσω, έφτασα λοιπών στη Αστράκα, αα.. είναι μια βρύση λίγο πριν, αλήθεια δεν έχω πιεί ξανά τέτοιο νερό, κρυστάλλινο και δροσερό, δε νομίζω να υπάρχει κάπου αλλού τέτοιο νερό. Θεϊκό υγρό, αυτό μεταλάμβαναν οι πολεμιστές σίγουρα. Ήπια καμπόσο, γέμισα και τα φλασκιά μου και να' μαι στην Αστράκα. Δεν καθυστέρησα καθόλου εκεί, πήρα κάτι αλμυρά κρακεράκια και άρχισα να κατεβαίνω την κατηφόρα, απότομη κατηφόρα δυσκολότερη και από το ανήφορο, αυτή η πέτρα της Τύμφης σε κάνει ότι θέλει, δεν δαμάζετε με τίποτα, έτρεχα, προσπαθούσα να τρέχω και ένιωθα υπέροχα, παρ' όλη την κούραση, παρ' όλη τη ζέστη, ένιωθα φρέσκος και άνετος, καμιά εξουθένωση, κανένα άγχος. Πως να μην νιώθω έτσι όταν στο Τσεπέλοβο με περίμεναν επτά υπέροχα πλάσματα, το support team μου και επιπλέον τα άλλα παιδιά από το νησί που ήταν εκεί συμπαραστάτες σε άλλους Κύπριους αθλητές. Το να σε περιμένουν οι άνθρωποι σου της Πρώτης Γραμμής, οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι εκεί στον τερματισμό δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο να μην πετύχεις. Ήθελα πολύ να τους κάνω περήφανους, ήθελα να τα καταφέρω, για μένα πρώτα, για να μετρήσω ξανά τη δύναμη μου, να γεμίσω τις μπαταρίες μου, ήθελα να τα καταφέρω και για την Μαρία μου Eliophotou Maria που για να είμαι εγώ εκεί, έχω κλέψει από τον χρόνο μας, για την Μαρία μου που έχει ανέβει πολύ ψηλότερα υψόμετρα, πολύ πιο ''καρφωτά'' αδίστακτα ανήφορα, ήθελα να τα καταφέρω για τις κόρες μου Savina Eliophotou Chara Eliophotou, για να δουν ότι κανένας αγώνας δεν μένει στη μέση, ότι ποτέ δεν τα παρατάμε και όπως και η μάνα τους πρέπει να παλεύουν την κάθε δυσκολία και το κάθε ανηφορικό κομμάτι της ζωής μας. Ήθελα να τα καταφέρω για τους γονείς μου που ήταν εκεί και με περίμεναν, τη μάνα μου που κουβάλησε μέχρι στεφάνι ελιάς από το νησί για μένα, νιώθοντας το μεγαλείο της προσπάθειας μου, για τον πατέρα μου που είναι περήφανος και με στηρίζει πάντα σαν βράχος δίπλα μας. Ήθελα να τα καταφέρω και για τους γονείς της Μαρίας, τα πεθερικά μου, που ήταν εκεί μαζί μου, που πάντα είναι δίπλα μας και έχουν φάει τόνους πίκρας την προηγούμενη χρονιά, ήθελα να τους κάνω κι' αυτούς για ακόμα μια φορά χαρούμενους και περήφανους. Η αλήθεια το πρώτο πράμα που αντίκρισα περνώντας τον τερματισμό ήταν το μάγουλο του πεθερού μου και ένα δάκρυ να κυλάει χωρίς να προσπαθεί καθόλου να το κρύψει. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να προσφέρεις όμορφα συναισθήματα. Είναι φανταστικά ηδονικό και σας προκαλώ να το δοκιμάστε όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη.
Είμαι πολύ ευγνώμων με τη ζωή μου. Το τρέξιμο και ειδικά το ορεινό τρέξιμο νιώθω να με έχει κάνει καλύτερο. Δυνατότερο, αποτελεσματικότερο και προπαντός πιο ανθρώπινο και ήρεμο. Θα μπορούσα να γράψω πολλά γι' αυτή μου την εμπειρία στην Ήπειρο και για την δρομική αυτή εκδρομή με τους αγαπημένους μου. Ευχαριστώ όλους όσους στάθηκαν δίπλα μου και στην οικογένεια μου, ευχαριστώ την Μαρία μου που με αντέχει, τα κορίτσια μου, τον προπονητή μου για το βουνό Theodorakakos Dimitrios και την Metaxia Kirpitzi, τον μέντορα μου και προπονητή μου Γιώργο Λουκαίδη που με στηρίζει πάντα και είναι παρών συμπαραστάτης της οικογένειας μου, τον γυμναστή μου Antreas Kadis NEW BODY GYM, την ομάδα μου στην Κύπρο Dromea Racing Running Club και την Ελλάδα AllTerrainRunners, τους φίλους μου που μου έκαναν παρέα στις καλοκαιρινές πολύ ζεστές προπονήσεις, τους ανθρώπους που με αγαπούν και έχουν την έγνοια μου, τους μοναδικούς μου φίλους που αντέχουν την απουσία μου και τη γκρίνια μου τον καιρό της προετοιμασίας, τους δρομικούς μου φίλους που με στηρίζουν, τους γνωστούς, φίλους αλλά και άγνωστους δρομείς που βρεθήκαμε στο βουνό Stephanos Fattas Eliza Stylianou Ioanna BaratsaAkianidis Vasilis Oscar Sosa Orfeas Fotini Thodoris Nakos David Simpson Sergio Nicolaides τον φίλο μου Βασίλη Αδάμου που έτρεξε κι' αυτός σαν σφαίρα τον Μαραθώνιο, ακόμα περισσότερο αυτούς που μοιραστήκαμε τις ανάσες μας Aristea Nikolopoulou, ειδικά στις ανηφόρες από τις Πηγές στην Αστράκα. Ευχαριστώ πολύ για όλα. Είναι πανέμορφη η ζωή μας, φτάνει να ζούμε και να εκτιμούμε τις μικρές απλές στιγμές...

ααα... λέει ο διατροφολόγος ο Σταμάτης Μουρτάκος (νομίζω αυτός το είπε) την προηγούμενη του αγώνα στην διατροφολογική ενημέρωση με τον coach -

''κάτι τύποι σαν εσάς δεν είσαστε καλά, δεν τα πάτε καθόλου καλά, δεν είναι καθόλου φυσιολογικό αυτό που ήρθατε να κάνετε, δεν είναι καθόλου λογικό''

αν είναι να μην είμαι καλά και να τρέχω στο βουνό, ας μην είμαι καλά κι' ας τρέχω..!!

φίλε Βασίλη κράτησε μου το ίδιο νούμερο για το 2017 σε παρακαλώ..!

Φίλε Νίκο Nikos Okkas , σ'ευχαριστώ για τις μοναδικές στιγμές μου που συνέλαβες με τον φακό σου, υπέροχες φωτογραφίες από τον Μέγα Λάκκο και τη βρύση της Κρούνας, από το Γεφύρι του Κόκορη και για όλα τα tips σου στη διαδρομή μας με την οικογένεια μου.

να είμαστε όλοι καλά κι' από χρόνου...!! Μην χάνετε ούτε στιγμή..!!